Mooi artikel op Brabant Cultureel over Sound & Happy

Digitaal podium voor kunst en cultuur Brabant Cultureel besteedt uitgebreid aandacht aan Sound & Happy.

Schrijver Arnold Verplancke: “Wethouder Dols gaf eerlijk toe via Jacqueline Hamelink in een wereld te zijn gekomen die hij helemaal niet kende. Op een zondag stapte hij haar Bach Kliniek binnen, een beetje onwennig en onhandig. Maar de sessie deed wel degelijk iets met hem. ‘Het heeft mijn leven verrijkt.’ Om met de bedenkster te spreken: ‘Het oor is de weg naar het hart.’”

Lees hier het hele artikel.

Foto: William van der Voort

Nieuwe avond in De Pont: StrijkLicht

Hoe vertaalt een musicus of een componist een beeld naar klank? En wat doet dat met de toeschouwer van dat kunstwerk? Maakt het een schilderij begrijpelijker, voegt het een nieuwe poëtische laag toe of wordt het er nog raadselachtiger van?
•

Precies dat willen de Tilburgse stadscomponist Anthony Fiumara en celliste-performer Jacqueline Hamelink onderzoeken in hun nieuwe project StrijkLicht. Daarom gaan ze in museum De Pont op een aantal donderdagavonden een muzikaal gesprek aan met verschillende kunstwerken en het publiek.
•

Anthony Fiumara en Jacqueline Hamelink zijn beiden grote liefhebbers van beeldende kunst. In hun werk verwijzen ze regelmatig naar beeldende kunst en het visuele, of ze verwerken die elementen in hun klank. Het eerste optreden zal plaatsvinden op donderdag 2 mei om 17.30, 19.00 en 19.30 uur. Fiumara en Hamelink gaan dan in gesprek met Regenboog van Jan Andriesse.

•

Het volgende muzikale gesprek vindt plaats op donderdag 6 juni. Dan staat Nose Art van Fiona Banner centraal.

Na de zomerstop ook op 5 september, 3 oktober, 7 november, 5 december (o.v.)

•

Locatie: Museum De Pont, Tilburg

Tijd: 17.00 – 20.00 uur (het museum is dat gratis toegankelijk)

De goddelijke schoonheid van de kwetsbare mens

Kort essay van Arthur Kok over de artistieke inhoud van swan[remix]

In de vorige essays ging het over de muzikale inspiratie van swan[remix], hoge en lage kunst en de symboliek van de zwaan. Met een dergelijke overvloed aan ideeën, concepten en theorieën loopt een voorstelling het risico een overdadig, eclectisch en intellectualistisch brouwsel te worden waar in het beste geval vol ontzag maar zonder enig begrip naar gekeken wordt. Goed om dus even aandacht te besteden aan de vraag waar het in kern om gaat!

De innige verbondenheid van leven en dood speelt een belangrijke rol in de voorstelling, en dat is hier meteen van toepassing: om de voorstelling tot leven te brengen moeten er veel ideeën vermoord worden. Zie het als een cocon waarbinnen de vlinder kan groeien, een korstige huid die moet worden afgestroopt en weggegooid. In het artistieke proces is dat afpellen van de korstige huid van vermoorde ideeën een pijnlijke aangelegenheid. Bovendien moet je uitkijken dat je niet per ongeluk de vlinder weggooit, of nog erger, het verkeerde idee voor vlinder aanziet.

Bij een voorstelling over De Zwaan is vooral dat laatste een groot risico. Wie de zwaan zoekt, zoekt schoonheid. Wie de lelijke cocon rondom de zwaan afbreekt, verwacht een stralend wit licht waaruit een prachtige gracieuze figuur met goud omkranst naar voren treedt. De perfecte, ideale schoonheid. Maar dat is geen schoonheid, dat is slechts een conventie van schoonheid. Wat men schoon behoort te vinden. Zeker, die zwaan is gevonden, maar die is dus vermoord. Ware schoonheid onthult zich pas wanneer de perfecte, geïdealiseerde buitenkant niet kan worden volgehouden, als de innerlijke worsteling zichtbaar wordt, als de orde in verwarring omslaat, als de zoete stem breekt. Juist daar waar de mens ten volle mens is, in zijn meest kwetsbare vorm, breekt iets van de goddelijke schoonheid in de menselijke wereld door. Over die mens gaat swan[remix].

Dit zachtmoedige protest tegen de idealisering zal geen verhaal vertellen in de klassieke zin van het woord. De magische wereld van de voorstelling is geen wereld van taal en logica, maar veeleer een onderbewuste, voortalige wereld van associatieve klankbeelden die niet aan het verstand maar aan het gevoel appelleren. De voorstelling spreekt de taal van het lichaam, waarbij de muziek en dans het lichaam laten resoneren en bewegen. Terwijl gewoonlijk de muziek bij de voorstelling geschreven wordt, vormen hier de compositieopdrachten de basis waarop de voorstelling geschreven wordt. Ingaand tegen de gangbare opvatting dat muziek in het totaaltheater slechts begeleiding is, kiest swan[remix] voor de omgekeerde benadering, waarbij de beelden uit muziek ontstaan en door muziek worden voortbewogen.

In de choreografie grijpt swan[remix] terug op het principe waarmee Fokine met zijn stervende zwaan het ballet radicaal vernieuwde, de emotionele expressie. Meer dan de techniek of het concept staat de individuele kwaliteit van de danser centraal. Het lichaam mag in al zijn facetten getoond worden, niet uitsluitend in geïdealiseerde vorm. Noem het schaamteloos romantisch, maar swan[remix] wil twee mensen laten zien, zonder opsmuk, en daarmee niet te denken maar vooral te voelen geven.

Lees ook het essay over de muziek van swan[remix].
Lees ook het essay over de symboliek van swan[remix].